łączność radiowa i elektroniczna

 

 

RADIOODBIORNIK SPECJALNY

Specjalny radioodbiornik fal krótkich, nazywany również odbiornikiem tajnym, skonstruowany przez pion techniki operacyjnej służby wywiadowczej. Służył do odbioru zaszyfrowanych audycji wywiadowczych przez agenta działającego w Polsce. Pozornie prymitywny, odznaczał się jednak bardzo dużą skutecznością. Wymienne kwarce zapewniały utrzymanie dużej czułości i stabilnej częstotliwości, co z kolei stwarzało możliwość podłączania dodatkowych urządzeń (m.in. rejestratorów lub komputerków osobistych, np. marki Psion). Radioodbiorniki tego typu były wykorzystywane w latach 70. i w drugiej połowie lat 80. XX wieku.
1) odbiornik,
2) część krótkofalowa,
3) uziemienie,
4) antena,
4) słuchawka,
5) kwarc,
6) kabel/ adapter do połączenia akumulatora z odbiornikiem,
7) akumulator,
8) urządzenie do ładowania akumulatora,
9) kabel/ adapter do podłączenia baterii,
10) baterie,
11) połaczenie +/-

Schemat i opis pochodzą z oryginalnej instrukcji opracowanej przez służbę wywiadowczą.

 

ok. 1970–1980 r.

szer. 65 mm, gł. 50 mm, wys. 22 mm

waga 94 g

 

Opcje strony

do góry